BYGONES

Dansers die de zwaartekracht tarten of bijna angstaanjagend bewegen als marionetten. Objecten die verschijnen en verdwijnen alsof ze een eigen wil bezitten. Parades van huishoudelijke gebruiksvoorwerpen. Muren van licht, schaduwen om in te verdwijnen: in de fantasiewereld van David Raymond en Tiffany Tregarthen verschuiven lijken natuurwetten niet te gelden.

In het spel van dans, theater en beelden dat Bygone is, draait alles rond het thema verandering. Gedane zaken nemen geen keer, maar de scherven van het verleden nemen we mee de toekomst in. 'Onze levens worden gestuurd door verandering, en toch houden we graag vast aan het oude, het bekende. Het voelt als de veranderingen te snel gaan, of juist alsof we vastzitten in een patroon. Verandering brengt ons kompas in de war. Die desoriëntatie krijgt vorm in het beeld van onophoudelijk vallen. Niets is krachtiger dan de hoop op betere tijden.', zeggen Raymond en Tregarthen.

Deze filmische, hypnotiserende voorstelling waarin dans, theater en illusionisme de zintuigen op scherp zetten doet denken aan het beste werk van het Belgische Peeping Tom of de Canadese Crystal Pite. Dat laatste is niet vreemd, want de makers van Bygones maken ook deel uit van Pites ensemble Kidd Pivot (in Amsterdam eerder te zien met Betroffenheit en Revisor). In Bygones meanderen en vallen de performers horizontaal en verticaal door een duistere wereld. Hun bewegingen lijken onmogelijk, als een verzet tegen de materie en de logica, tegen de normale gang van zaken. Met hun virtuositeit creëren ze adembenemende beelden.