Mi Pret'i Wowo

Mi Pret’i Wowo – Papiaments voor ‘Mijn oogappel’ – is een intieme, autobiografische voorstelling van choreograaf en performer Junadry Leocaria over heling, familiebanden en de zoektocht naar verbinding. Het persoonlijke verhaal draait om haar relatie met haar vader, oud-danser Junny Candido Maduro, en hun reis van confrontatie naar herstel.

Via dans, documentaire beelden, animatie en muziek ontrafelt Leocaria het stille verdriet en de sporen van een onuitgesproken verleden. Op het podium ontmoeten vader en dochter elkaar in een fysieke dialoog, waarbij trots en kwetsbaarheid elkaar afwisselen. Geen afgerond verhaal, maar een uitnodiging om na te denken over heling en wat we willen doorgeven aan de volgende generaties.

Een belangrijke stap in hun zoektocht was hun gezamenlijke reis naar Nigeria, waar ze in het heilige bos van Osun, de Yoruba-godin van de liefde, hun spirituele wortels ontdekten. Deze ontmoeting met de Yoruba-cultuur weerspiegelt de gedeelde geschiedenis van diaspora, migratie en culturele overdracht.
-|-
Het maakproces bracht een waardevolle uitwisseling van kennis: Leocaria’s West-Afrikaanse dans, waacking en hedendaagse dans worden verweven met haar vaders Afro-Caribische stijlen. Deze artistieke overdracht overstijgt het persoonlijke verhaal en toont een erfgoed dat door generaties wordt doorgegeven. Visueel kunstenaar Richard Kofi en componist Dizzi Geetha verrijken Mi Pret’i Wowo met animaties, tekeningen en een indringende soundscape.

Het werk van Junadry Leocaria wordt gekarakteriseerd door een sterke fysieke en emotionele expressie, waarbij ze verschillende dansstijlen en visuele elementen verweeft om krachtige, zintuiglijke ervaringen te creëren.

Junadry Leocaria (Willemstad, 1985) is een opvallende verschijning in het Nederlandse urban danstheater. Haar professionele danscarrière begon op 18-jarige leeftijd bij ISH Dance Collective. Leocaria stapte daarna over naar Don’t Hit Mama, waar ze acht jaar besteedde aan het cultiveren van haar vaardigheden.

Bij het ontwikkelen van haar kenmerkende stijl, is Leocaria’s kennis van Curaçaos immaterieel erfgoed van grote invloed. Dit komt tot uiting in haar bekroonde korte film Imprenta (2021) en haar voorstellingen Sugar Coated (2017), Ta(m)bu (2018) en Mi Alma (2023) die allen gemaakt werden in samenwerking met Korzo, Den Haag.

-|-Sinds zij zich verdiept in het cultureel erfgoed van Curaçao, haar roots, het slavernijverleden, verbinding, heling, oude danstradities en rituelen heeft ze zich als doel gesteld het publiek (en zichzelf) via de dans te bevrijden. Deze verdieping in haar werk zorgde voor bijzondere samenwerkingen met musea zoals o.a. het Mauritshuis, het Rijksmuseum, het Nederlandse Fotomuseum en Museum Rembrandthuis.

Junadry is een rauwe, pure maker, die als geen ander de dans tot inzet maakt van emotie. Met haar geheel eigen stijl vormt zij een authentieke toevoeging aan het Nederlandse dansveld