BLASPHEMY RHAPSODY

De manier waarop we dansen kan nooit helemaal los worden gezien van de manier waarop we samenleven. De Zuid-Italiaanse dans Pizzica, oorspronkelijk een wilde dans om het dodelijke gif van een spinnenbeet uit het lichaam te verdrijven, werd in tijden van armoede een remedie tegen depressie. De swingende Charleston ontstond tijdens het interbellum als reactie op de strikte vooroorlogse etiquette. Bij beide dansvormen haalt ICK inspiratie voor hun nieuwe voorstelling, een clash van stijlen.

-|-In Blasphemy Rhapsody - wereldpremière op Julidans - volgen we het spoor van een onbekend virus. De voorstelling ontstond in uitzonderlijke omstandigheden, met gepaste afstand en vanuit een prangende noodzaak tot beweeglijkheid. Dans en samenleving grijpen stevig in elkaar: "We are the people". Blasphemy Rhapsody ontpopt zich tot een gedanst ritueel, waarin zekerheden worden geofferd. Want niets is beweeglijker dan wat we als vaststaand zien. Deze dans is een oproep om de beweeglijkheid van het leven te omarmen.

Het Internationaal Choreografisch Kunstencentrum is Stadsgezelschap dans van Amsterdam, kortweg ICK Dans Amsterdam. Dit platform voor de hedendaagse dans is in 2009 opgericht door choreografen Emio Greco en Pieter C. Scholten. Zij werken al meer dan 25 jaar samen in hun zoektocht naar een nieuwe danstaal en een nieuwe benadering van het lichaam, waarbij zowel het lichaam in opstand als de beweeglijkheid van zekerheden de leidraad vormen.

-|-Pieter C. Scholten: "In ons werk gaan we op zoek naar de clash of een constructieve frictie. Daar waar twee werelden gaan botsen, ontstaat er vuur, energie. Tussen brein en beweging, tussen sacraal en profaan, massa en individu, dit soort paradoxen vormen de motor van ons werk."